فروهر فرزانه در گفتگو با خبرنگار مهر اضافه کرد: نسبت تعداد استاد به دانشجو در استاندارد ملی 1به 15 است که با کمی مسامحه می‌توان آن را 1 به 20 در نظر گرفت. در این نسبت، اگر 10 دانشجو را کارشناسی و 6 دانشجو را کارشناسی ارشد در نظر بگیریم، نسبت استاد به دانشجو در دوره دکتری حداقل 1 به 4 است.

رئیس سابق دانشکده برق دانشگاه صنعتی شریف، تأکید کرد: در این شرایط، برای جذب 20هزار دانشجوی دکتری که هر یک 5 سال در دانشگاه می‌مانند، باید حداقل 25 هزار هیأت‌علمی ذیصلاح در اختیار داشت که اغلب باید دانشیار، استاد یا استادیار با تجربه باشند.

به گفته این عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف، این در حالیست که بعضی مسؤلان با افزایش ظرفیت دوره‌های تحصیلات تکمیلی به دنبال حل معضلات اجتماعی مانند بیکاری هستند که این سیاست درستی نیست و در بلندمدت معضل بیکاری را تشدید خواهد کرد.

وی افزود: متأسفانه نه ‌تنها وضعیت آموزش عالی ایران از این منظر پایین ‌تر از استانداردهای جهانی است بلکه با وضعیت مطلوب بومی هم فاصله دارد.

فرزانه خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی، هر یک از دانشگاههای‌ برتر کشور، برای بهبود امکانات کالبدی و رسیدن به برنامه افق چشم‌انداز، به رقمی در حدود 100 الی 200 میلیارد تومان اعتبار نیاز دارند. در حالیکه با اعتبار سالانه فعلی که 5 تا 10میلیارد تومان است، بیش از 20سال طول می‌کشد که یک دانشگاه به وضعیت مطلوب برسد.