بی گمان بررسی عالمانه این نکات خود تحقیق جامع و کاملی می طلبد اما برگزاری شصت سالگی تولد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران (1393-1333) -که بدون حضور مسئولان بلند پایه مجریه و مقننه و قضائیه برگزار شد- که خود رؤسای جریان اداری و مدیریت کشورند نشان از نارسائی اساسی و شکاف عمیق دانشگاه با حوزه اجرایی کشور دارد. جمود و خمود این رشته اگر چه ریشه اش در نحوه آموزش و پژوهش رشته مدیریت -که حتی قادر به معرفی و اثبات خود به عنوان یک رشته تحول آفرین ندارد- است لکن نگاه تحقیر آمیز مسئولین نیز در عدم کارایی آن نقش بسزا دارد علی رغم رشد کمی گرایش های مدیریت در حوزه های بازرگانی، مالی، صنعتی، دولتی و فرهنگی و رسانه که در بخش هایی با موفقیت قابل توجه همراه بوده است در بعد کیفی مشکلات اساسی همچنان وجود دارد. اما چه باید کرد؟ حدود ده سال پیش طرح "نظام مدیریت کشور" را نوشتم و به رویت چهره های ماندگار مدیریت -استادان دکتر علی رضائیان، دکتر مهدی الوانی و دکتر علی اکبر فرهنگی- و بعضی مدیران ارشد رساندم و به برخی نهادهای پژوهشی و قانونگذاری نیز ارائه شد لکن بدلیل نبود بستر لازم هنوز عملی نشده است با این حال چند پیشنهاد اجرایی بنظر می رسد:
1. جذب دانشجو در رشته های مدیریت عمدتاً در دوره های "تحصیلات تکمیلی"-کارشناسی ارشد و دکتری -از افراد کاملاً مستعد و علاقمند و بطور "محدود" در دوره کارشناسی انجام شود
2. تدریس دروس مدیریت بصورت "تئوری-عملی" و با ایجاد مراکزی به همین هدف انجام پذیرد
3. گزینش دانشجویان و استادان نیز نه فقط بر مبنای دانش و مدارک دانشگاهی، که همزمان و توامان براساس تجربه و موفقیت قبلی انجام شود.
4. رشته نوپای مدیریت رسانه متحول شده به گونه ای که قادر شود حداقل مراسم شصت سالگی دانشکده اش را در رسانه ها به نحو موثر و مطلوب بازتاب دهد.
5. مرکز آموزش مدیریت دولتی با سازمان و ساز و کار جدید احیا شود تا با رقابت عملی زمینه ارتقاء دانشکده های مدیریت فراهم گردد.
6. تحول در رشته مدیریت ابتدا باید از خود رشته مدیریت آغاز شود.بدین منظور کنفرانس یا نشستی علمی به منظور ارزیابی 60 سال تلاش علمی در رشته مدیریت برگزار شود تا بدون تعارفات و مراودات مرسوم به حلاجی امور بپردازند.

محمود اسعدی
 

نام شما (ضروری) *

ایمیل (ضروری) * *

*