شکی نیست که سنجش و ارزیابی عملکرد منابع انسانی در هر سازمان یک مسئله مهم و اساسی است و مدیران باید به آن توجه خاصی داشته باشند. برای سنجش عملکرد منابع انسانی تعریف و شناسایی شاخصهای عملکرد ضروری می باشد. بطور کلی شاخصهای عملکرد به دو گروه شاخصهای کمی و کیفی تقسیم می شوند. در شاخصهای کمی، کمیت تعیین شده، عامل اصلی سنجش عملکرد افراد می باشد. در این شاخصها با توجه به خصوصیات کار، عملکرد افراد قابل سنجش با معیارهای کمی و عددی است. اما در شاخصهای کیفی بدلیل نوع و ماهیت کار، سنجش و ارزیابی عملکرد با معیارهای کمی امکان پذیر نیست. بنابراین عامل مهم در ارزیابی این گونه فعالیتها، تعیین شاخصهای عملکرد و چگونگی سنجش آنها می باشد. مطالعات و تجربیات پژوهشگران مدیریت نشان داده است که بیشترکارکنان از عدم توجه سازمان به شاخصهای کیفی ناراضی می باشند. با عنایت به اینکه شاخصهای کیفی قابل سنجش با معیارها یا واحدهای کمی نمی باشند، بنابراین برآورد عملکرد افراد نیز بدرستی انجام نمی شود و همواره دارای درجه ای از ابهام می باشد. که این ابهام در ارزیابی صحیح عملکرد منابع انسانی تاثیر زیادی خواهد داشت. از آنجا که در حال حاضر برای رتبه بندی شاخصهای کیفی عمدتا از روشهای قضاوتی استفاده می شود و در این روشها افراد با توجه به قضاوت و بینش خود این شاخصها را طبقه بندی می کنند، بنابراین این روشها به درستی نمی تواند عملکرد نیروی انسانی را تشریح نماید. بر این اساس استفاده از روش منطق فازی برای رفع ابهام از این گزینه ها می تواند بسیار مفید می باشد. با توجه به خصوصیات شاخصهای کیفی ارزیابی منابع انسانی و قابلیتهای روش فازی، با استفاده از این روش می توان متغیر های کیفی را با تعریف درجه عضویتهای متفاوت، به متغیرهای کمی تبدیل نموده و سپس با توجه به معیارهای کمی حاصله بر اساس آن عملکرد افراد را مورد ارزیابی قرار داد.در واقع با استفاده از این روش، می توان برای هر متغیر کیفی تعریف شده در مجموعه مرجع، یک کمیت عددی از بازه صفر تا یک نسبت داد و از این طریق گزینه های کیفی را با تعریف درجه عضویت آن به معیارهای کمی تبدیل نمود و سپس درباره آن قضاوت کرد.