هدف: امروزه، توسعه فناوری و تغییر ساختار کسب و کارها نیاز به سبکهای رهبری جدید برای غلبه بر عدم قطعیت ها را برجسته تر کرده است؛ از این رو، این پژوهش با تبیین نقش میانجی قابلیت های پویا، نوآوری مدل کسب وکار و مزیت رقابتی پایدار، به بررسی تأثیر رهبـری دیجیتـال بر عملکرد شرکتها در محیط های پویا می پردازد. روش: پژوهش حاضر هدفی کاربردی و ماهیتی توصیفی ـ پیمایشی دارد. جامعه آماری تحقیق مدیران شرکتهای دانش بنیـان اسـتان تهـران بودند. حجم نمونه به کمک نسخه 1.3 نرم افزار جی پاور، 244 نفر محاسبه شد و نمونه گیری به روش غیر احتمالی در دسترس انجـام گرفـت. 240 پرسشنامه با پیمایش آنلاین جمع آوری و پایایی و روایی آن تأیید شد. داده های توصیفی با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 26 و مـدل پـژوهش، مبتنی بر رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه 3 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تأثیر مستقیم و غیرمستقیم رهبری دیجیتال از طریق قابلیت های پویا و نوآوری مدل کسب وکـار بـر عملکـرد شـرکتهـا تأییـد شـد. همچنین، اثر مستقیم رهبری دیجیتال بر مزیت رقابتی پایدار رد شد؛ اما تأثیر غیرمستقیم آن به تأیید رسید. به علاوه، درک پویایی محیطـی نیـز فقط روابط بین قابلیتهای پویا با «نوآوری مدل کسب و کار، مزیت رقابتی پایدار و عملکرد شرکت» را تعدیل کرد. نتیجه گیری: نقش رهبری دیجیتال، عاملی مهم و ضرورتی استراتژیک است، جهت ایجـاد تحـول بـه منظـور هـدایت، پشـتیبانی و مـدیریت کارکنان در میانه عصر دیجیتال و بینشی کلیدی ایجاد می کند برای رهبران تـا بـه واسـطه آن، بـا کنـار گذاشـتن سـب کهـای رهبـری سـنتی، مهارت های رهبری دیجیتال را در خود تقویت کنند.