پژوهش خلاق در عرصه علم و فرهنگ، یکی از عناصر اصلی و عمده فعالیت های علمی و فرهنگی است که می تواند عامل مؤثری در روند توسعه یافتگی جامعه قلمداد گردد؛ زیرا که اساس پژوهش و تحقیق روشمند و پیشرو، شناسایی خلاءها، دسترسی به اطلاعات تازه، بهره گیری از قدرت های موجود و احتمالی ایجاد شده در فرآیند عمل اجتماعی و یا فهم چگونگی عمل می باشد. در کشور ما، سالهاست که میان اندیشه فلسفی خودی و علم، شکافی عمیق ایجاد شده. روزی که این شکاف پر شود، هنگام فراوانی و تولید انبوه علم و نظریه پردازی خواهد بود. اینکه چرا در حوزه های گوناگون علم و به ویژه علوم انسانی این همه فقر نظریه پردازی و طبعاً مصرف زدگی نظریه های دیگران وجود دارد، در همین نکته نهفته است. محقق در این پژوهش ابتدا به شرح و نقد سه پارادایم اثباتی، تفسیری و انتقادی می پردازد و سپس به کاستی های پژوهش های علوم انسانی در ایران (از جمله استفاده محض از مدل ها و نظریه های غربی توسط محققان داخلی) می پردازد.
فرمت فایل: PDF