این مقاله ترجمه ای است از مقاله ای که اصل آن را می توانید به صورت رایگان از اینجا دریافت کنید. فایل زبان انگلیسی 16 صفحه و مربوط به سال 2008 می باشد. برای دریافت ترجمه مقاله پس از عضویت در سایت به صفحه شخصی رفته و از طریق صفحه افزایش اعتبار، به یکی از روشهای اعلام شده مبلغ مورد نظر را به سایت واریز یا منتقل نمایید. پس از افزایش اعتبار می توانید ترجمه مقاله را به صورت فایل WORD دانلود نمایید. برای مشاهده سایر مقالات ترجمه شده سایت مدیر اینجا را کلیک کنید.
چکیده: دارایی های مشهود (سرمایه های مختص تولید، زمین، ساختمان ها و دارایی های مالی) همواره به عنوان منبع اصلی ارزش کسب و کار در نظر گرفته شده اند. با این حال، شرایط بازار در 25 سال آخر قرن بیستم نشان داد که ارزش شرکت ها تنها از دارایی های مشهود آنها بدست نمی آید. اهمیت دارایی های نامشهود، در درجه اول برند، و همینطور حق امتیازهای مختلف، فناوری و کارکنان در بازار شناخته شده و منجر به یک تغییر چشمگیر در ارزش بازار برخی از شرکت ها به نسبت ارزش دفتری سهام آنها شده است. با وجود این واقعیت که ارزش بازار یک شرکت (ارزش سهام) افزایش یافته است، سهم برند و ارزش خاص آن نامشخص باقی مانده و به طور خاص ارزیابی نمی شود. استانداردهای حسابداری کنونی، همچنان برای تعیین ارزش یک شرکت، عمدتا با دارایی های مشهود آن سر و کار دارند. ندرتاً به برند بطور صریح و به اندازه کافی ارزش داده می شود و بسیار به ندرت در اظهارات مالی ظاهر می شود. حتی زمانی که ظاهر می شود، ارقام یک پایه اقتصادی و بازاری به رسمیت شناخته شده جهانی ندارند. در سال های اخیر، تعداد فزاینده ای از شرکت ها، آژانس ها و موسسات، در تلاش برای یافتن یک مدل ارزش گذاری مناسب برای برند بوده اند. هم اکنون، مدل های متنوعی در حال استفاده هستند که کم و بیش داده های قابل اعتمادی برای ارزش برند ارائه می دهند. باید توجه داشت که برای تعیین دقیق ارزش واقعی یک شرکت، سیستم ارزش گذاری قابل اتکا و استاندارد شده ای برای برند مورد نیاز است.