امروزه بیشتر کارکنان و کارفرمایان به دنبال به کارگیری الگوهای انعطاف پذیری هستند اما هر کدام به دلایل مختلف. از یک سو کارکنان به دنبال ایجاد هماهنگی میان کار و زندگی خود هستند که یک روش مناسب برای کمک به آنها به منظور دسترسی به چنین هماهنگی، استفاده از الگوهای انعطاف پذیری است و از سوی دیگر، کارفرمایان به دلایل مالی و کسب و کار به دنبال بکارگیری الگوهای انعطاف پذیری هستند. یکی از بهترین و مهمترین روشها برای واکنش نشان دادن به تغییرات محیط برون سازمانی به تائید محققین زیادی انعطاف پذیری نیروی انسانی می باشد. اما این انعطاف پذیری به خودی خود وجود ندارد و برای بوجود آوردن آن نیاز به ایجاد نگرش خاص در مدیریت سازمانها می باشد. انعطاف پذیری منابع انسانی به طرق مختلف برای سازمان ارزش می آفریند؛ که این ارزش هم بعد کیفی و هم بعد کمی عملکرد سازمان را در بر می گیرد. انعطاف پذیری منابع انسانی به ضرورت انکارناپذیر در محیط نامطمین و پویای امروزی تبدیل شده است که به سازمان قابلیت واکنش مناسب در برابر تغییرات سریع محیطی را می‏دهد. محققان مدیریت راهبردی منابع انسانی، انعطاف پذیری منابع انسانی را به عنوان منبع مزیت رقابتی پایدار برای شرکتها در نظر گرفته اند.