هوش سازمانی عبارت است از توانایی یک سازمان در ایجاد دانش و استفاده از آن به منظور سازگاری استراتژیکی آن سازمان با محیطش. هوش سازمان بیشتر از مجموع هوش اعضای آن است- هوش سازمان دارایی است که در نتیجه تعاملات پیچیده سازمان و زیرسیستم هایش و شیوه ای که این تعاملات گردآوری می شوند به وجود آمده است. فرآیندهای تجزیه و تحلیل مرتبط با هوش سازمانی به وسیله شبیه سازی مبتنی بر عامل می تواند انجام گیرد. هوش مصنوعی توزیعی مطالعه و طراحی ترکیبی سیستم های هویت های تعاملی چندگانه را انجام می دهد که به صورتی منطقی و اغلب سه بعدی توزیع شده اند و در یک سنسور خودکار معین و هوشمند تعبیه شده اند. یک عامل هوشمند عبارت است از یک سیستم سخت افزاری یا (به ویژه) نرم افزاری خودکار و جایگزین در محیطش که دارای ویژگی های: خودکار بودن، واکنش پذیری، بیش فعالی و توانایی اجتماعی است. هوش مصنوعی از طریق کسب اطلاعات مربوط به تجربیات گذشته که می توانند تجزیه و تحلیل شده و در شرایط جاری مورد استفاده قرار بگیرند قادر به توسعه خواهد بود. این امر سازمان ها را یاری می کند تا نتایج نسبی عملکردهای گذشته شان را درک کرده و روندهای آینده را به وسیله کاربرد الگوهای قبلی بدست آمده از داده های سازمانی پیش بینی نماید.