شرکتها با انگیزه هایی از قبیل کسب شهرت بین المللی، اطمینان از رشد بلند مدت، افزایش سودآوری، بهره گیری از مزایای صرفه جویی در مقیاس، اشباع بازارهای داخلی و ... وارد رقابت در صحنه بین المللی می شوند. اما همواره این سوال مطرح است که برای ورود به بازارهای بین المللی باید از چه استراتژی استفاده کرد. در این پژوهش پس از بررسی استراتژی های موجود ورود به بازارهای بین المللی، مدل استراتژیک ورود به بازارهای بین المللی معرفی می گردد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده برتری و اثر بخشی این تئوری در مقایسه با تئوری های گسترش (سنتی ورود) می باشد.