اهتمام به توسعه گردشگری به عنوان صنعتی پویا که صنعت های بزرگ اقتصاد جهانی را به چالش کشیده است، به دغدغه ای برای دولتها، سازمانها و مدیرانی که مترصد رسیدن به جایگاه مطلوب اقتصادی می باشند،تبدیل شده است.در این راستا مقاله پیش رو سعی در بررسی موانع توسعه بخش گردشگری منطقه سلطانیه از طریق چهار عامل نبود مرکز تصمیم گیری واحد،ضعف تبلیغات و اطلاع رسانی رسانه ای،ضعف زیر ساخت ها خدمات گردشگری و نیز ضعف تعاملات بین - فرهنگی را دارد که بر اساس مطالعات اولیه و پیشینه موضوع روشن گردید که این عوامل بیشترین ارتباط را با توسعه نیافتگی بخش گردشگری دارند.سپس از طریق مطالعات کتابخانه ای به تکمیل پژوهش و نیز از طریق مصاحبه با کارشناسان این حوزه به شناسایی ابعاد مختلف موضوع پرداخته و برای جمع آوری اطلاعات نیز دو سری پرسشنامه یکسان در میان کارشناسان)دانشجویان کارشناسی ارشد گردشگری( و گردشگران توزیع گردیده است. جهت پاسخ به میزان و چگونگی ارتباط این عوامل با توسعه نیافتگی بخش گردشگری منطقه سلطانیه مفروضات چهارگانه ای برای عوامل مذکور تدوین و برای بررسی آماری این فرضیات از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده شده است.نتایج حاصل بیانگر این امر می باشدکه بین نبود مرکز تصمیم گیری واحد،ضعف امکانات زیر بنایی،ضعف بازاریابی و تبلیغات و نیز ضعف تعاملات بین فرهنگی با توسعه نیافتگی بخش گردشگری منطقه سلطانیه رابطه وجود دارد که به ترتیب از بیشترین ارتباط رتبه بندی می گردند. در این راستا و در انتهای مقاله راهکارهایی برای پوشش ضعف های موجود برای عبور از موانع موجود بر عدم توسعه ی این بخش ارایه می گردد