به طور سنتی مدیران از روش های کلاسیک تحلیل سرمایه گذاری مانند ارزش فعلی خالص (NPV)برای ارزیابی طرح ها استفاده می کنند.چارچوب های کلاسیک تصمیم گیری برای ارزیابی طرح ها از مقادیر مشخص و ایستا برای تخمین هزینه ها و منافع پروژه استفاده می کنند و در نتیجه تاثیر عدم قطعیت به طور کلی نادیده انگاشته می شود. هدف این مقاله ارزیابی تحقیق و توسعه بر اساس روش اختیارات سرمایه گذاری می باشد.که از یک طرف محدودیت های موجود در روش قبلی را ندارد و از طرف دیگر دارای انعطاف بالایی است و عدم قطعیت در طرح ها را محاسبه میکند.در این پژوهش هشت مدل که در تلفیق با سه شرایط،مبتنی بر روش اختیارات سرمایه گذاری برای ارزیابی تحقیق وتوسعه ایجاد شده وجود دارد که ما هم از نمونه های آماری و هم از نمونه های عددی برای صحت این مدل ها استفاده کردیم.بحثمان را به دو دیدگاه هزینه ای و سرمایه ای تقسیم کردیم تا به مباحث حسابداری جاری واکنش نشان دهیم.نتایج حاصله نوری را بر ما تاباند مبنی بر اینکه با استفاده از مدل های روش اختیارات سرمایه گذاری نام برده شده در این مقاله، هم با دیدگاه هزینه ای و هم با دیدگاه سرمایه ای می توان تحقیق و توسعه را به درستی ارزیابی کرد.
فرمت فایل: WORD