بی تردید منبع اصلی تولید دانش که باعث مزیت رقابتی شده و رمز ماندگاری و پایداری تمام سازمان­ها است، سرمایه­های انسانی هستند. هر میزان که مدیر و سرپرست سازمان به این سرمایه­ها توجه نمایند بهتر می­توانند سازمان را در تلاطم رقابت هدایت کنند. در این مسیر مدیر باید نظر کارکنان را پیرامون سیاست­ها و برنامه­های سازمان، نحوه اداره سازمان و چالش­های پیرامون سازمان جویا شود و از دانش کارکنان برای بهبود کیفیت تصمیمات متخذه بهره جوید، آنان را تشویق به صحبت نماید و آنان را از سکوت سازمانی بر حذر دارد. قطعاً در این صورت سرمایه­های انسانی در سازمان به عنوان سرمایه­های استراتژیک قلمداد می­شود. با توجه به اهمیت صدای سازمانی، در این تحقیق وضعیت سکوت سازمانی سیزده سازمان منتخب در استان قم- یکی از بزرگترین استان­های ایران- مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که سکوت سازمانی در سازمان­های منتخب استان قم در وضعیت مطلوبی قرار ندارد و بایستی از سطح فعلی تقلیل یابد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین سکوت سازمانی سازمان­های منتخب استان قم بر اساس متغیرهای جمعیت­شناختی تفاوت معناداری وجود ندارد.