از جمله تهدیدهای بالقوّه ­ای که همواره سلامتی و دارایی افراد جامعه را مورد هدف قرارداده، وقوع حوادث و بلایای طبیعی است.این امر، لزوم توجه ویژه انواع ساختارهای دولتی و حکومتی را به نحوه طراحی و پیاده­سازی نظام­های مدیریت بحران نمایان می­کند.فراگرد مدیریت بحران در ایران دارای نوسانات فراوانی بوده­است و دستیابی به یک نظام مدیریت بحران اثربخش و اجرای موفق آن، همواره یکی از چالش­های موجود در این زمینه بوده است. از سوی دیگر، بررسی نحوه مواجهه با بلایای طبیعی در ایران، حاکی از آن است که دولت­های متفاوت، بیشتر به التیام­ بخشی پیامدهای ناشی از وقوع بلایا اکتفا و همت خود را بر مراحل مقابله و بازسازی در چرخه مدیریت بحرام متمرکز کرده­ اند. رویکرد اجتماع ­محور مدیریت بلایا از جمله رویکردهایی است که می­تواند با تمرکز بر ریشه­یابی علل آسیب ­پذیری، در مقایسه با توجه صرف به وقع بلایا، نقاط ضعف پیش­ گفته را تعدیل کند. از این رو، در این پژوهش تجارب پیاده­ سازی رویکرد اجتماع­ محور در کشورهای ترکیه، فیلیپین و ژاپن که از نظر گستردگی و نوع بلایای طبیعی، مشابه کشورمان هستند، به روش تحلیل محتوای کلان ، بررسی شده و در پایان، با جمع­بندی پیشنهادهای حاصل از مصاحبه با خبرگان به منظور تطبیق و به­ گزینی اقدامات صورت­ گرفته در این کشورها، راهکارهایی با هدف بهبود اجرای این طرح در شهر تهران و تبدیل شدن به الگویی برای پیاده­ سازی در سایر شهرهای کشور ارائه شده است.