جهانی شدن، اصطلاحی است که از اواسط دهه 1980 متداول شده است و امروزه اغلب به جای بین المللی شدن و فراملیتی شدن به کار می رود. این اصطلاح به گستره وسیعی از تغییرات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دلالت می کند و بنابراین تفسیرها و تعبیرهای گوناگونی از آن شده است. بین المللی شدن را می توان فرآیند درهم تنیدگی اقتصادهای ملی از راه تجارت بین المللی دانست. از سوی دیگر فراملیتی شدن به مفهوم شکل گیری موسسات تولیدی بر پایه عملیات برون مرزی، از راه سازمانها و موسسات چندملیتی است . همزمان با گسترش موسسات فراملیتی، پیشرفت تکنولوژی مخابراتی و کاهش مقررات و آزادسازی بازارها، زمینه ای برای جهانی شدن بازارهای مالی فراهم آمده است.در این میان، کشورهای توسعه یافته نیز با گسترده ترشدن بازارهای رقابتی وپیوستن تعداد قابل توجهی از آنان به گات ،به ضرورت خصوصی سازی واحدهای دولتی پی برده اندکه از هدفهای آن می توان به توسعه بازار سرمایه داخلی از راه رونق بخشیدن به بازاراوراق بهادار،گسترش مالکیت وسیع سهام، مشارکت قشرهای مختلف مردم درسرمایه گذاری وافزایش کارایی بازارهای مالی اشاره کرد . دراین مقاله ضمن مروری بر جهانی شدن ، اثرات جهانی شدن بر برخی شاخصهای اقتصادی جهان و ایران را مورد بررسی قرار خواهیم داد.