سازمان ها امروزه در هزاره سوم دریافته اند که دانش یکی از مهمترین و بارزترین شاخص های ماندگاری در عصر تغییر و دنیای رقابتی است و به کمک آن می‌توانند مزیت رقابتی و مطمئن ایجاد نمایند لذا به طور اساسی مقوله دانش مولفه‌ی کلیدی در راهبرد توسعه‌ای تلقی می‌شود. دانش به عنوان مهم ترین سرمایه سازمان بایستی همانند سایر موضوعات مدیریت شود به این دلیل با رویکرد به مدیریت دانش، می‌توان سرمایه‌های پنهان سازمان را مدیریت کرد و موفقیت سازمان را در بازارهای متلاطم و متغیر جهانی را تضمین نمود. امروزه توجه به مدیریت دانش به عنوان ابزاری استراتژیک جهت پیشبرد منافع سازمان و موقعیت آن در عرصه رقابت ضرورت یافته است. به عبارت دیگر بدون توجه به اصل مدیریت دانش و شناخت سازمان نسبت به آن نمی توان از آن درسازمان بهره گرفت. مدیریت دانش یک امر پایان ناپذیر است که همواره سازمان را در تغییرات جدید یاری می دهد. آنچه که موفقیت آن را به عنوان یک ابزار استراتژیک می‌تواند قطعیت بخشد، این است که افراد به عنوان صاحبان دانش مورد توجه قرار گیرند، فرآیندهای سازمانی به گونه‌ای باشد که دانش به کل سازمان اشاعه یابد و در عین حال، برنامه دانش بر سلسله مراتب سازمانی ارجح باشد. در این مقاله به صورت تخصصی و تحلیلی مدل های مرجع و شاخص مرتبط با مدیریت دانش مورد بحث و بررسی قرار می گیرد و مدل پیشنهادی محقق ساخته برای مدیریت دانش سازمان های بومی ارائه می گردد.