بدون تردید کشورهای عصر حاضر با تغییر و تحولات و تهدیدهای گسترده ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی روبرو هستند و تضمین بقاء کشورها در بلندمدت نیازمند یافتن راه حل‌ها و روش‌های جدید مقابله با مشکلات است. در هزاره سوم دانش و بکارگیری آن یعنی تخصص، مبنای ارزش آفرینی بوده و ما را در یافتن راه‌حل‌ها کمک می‌نماید. کارآفرینی به‌عنوان یک پدیده‌ای دیرپا، نقشی مهم در ارزش‌آفرینی سازمان‌ها دارد. کارآفرینی به‌عنوان موتور محرکه‌ی توسعه اقتصادی و اجتماعی نقش اساسی در فرآیند توسعه جوامع دارد. صاحبان و کارکنان کسب و کارها را به‌عنوان گرداننده موتور محرکه، به‌منظور افزایش توانایی کارآفرینانه و مهارت‌های فردی، مقوله کارآفرینی و ابعاد تبیین‌کننده این مفهوم را بایستی آموزش ببینند. درحقیقت تقویت کارآفرینی برای توسعه کشورها و اقتصادها لازم بوده و این تقویت با آموزش کارآفرینی به جوانان در محیط‌های علمی و دانشگاهی صورت می‌پذیرد. این مقاله ضمن بررس مفاهیم و کاربرد کارآفرینی در مدیریت و اقتصاد، به تبارشناسی کارآفرینی پرداخته است. سپس برنامه‌های آموزش کارآفرینی، انواع و مدل‌های آن را مورد بررسی قرار داده و محتوای مورد نظر کارآفرینان، اندیشمندان و مؤلفین را برای نظام آموزش کارآفرینی پیشنهاد کرده است. در پایان سعی شده است تا مدل مفهومی بومی که برگرفته از مطالعات ادبیات و پیشینه تحقیق برای مراکز آموزش کارآفرینی داخلی استخراج گردد. همچنین به مطالعات موردی از تجربه عملی برنامه‌های آمورزش کارآفرینی (از تئوری تا عمل) در کشورهای هند، مالزی و آمریکا در زمینه آموزش کارآفرینی پرداخته می‌شود.