فرایند رشد و توسعه پایدار نیازمند تعامل سودمند مالی، فنی و مدیریتی با سایر کشورها می‌باشد کشور ایران نیز برای رسیدن به رشد پایدار اقتصادی نیازمند حضور سرمایه گذاران و تامین منابع مالی در بخش های مختلف اقتصادی می‌باشند، کمبود سرمایه در مباحث اقتصادی به عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه نیافتگی مطرح است. سرمایه گذاری خارجی در یک ترکیب بهینه با نیروی کار و تکنولوژی می‌تواند بخش تولید را تحرک بخشیده و با افزایش تولید، موجب رشد تجارت، بهبود سطح زندگی و رشد و توسعه اقتصادی گردد. مقاله حاضر به بررسی روند سرمایه گذاری مستقیم خارجی طی سالهای 1388-1372 و دلایل عدم تاثیرگذاری مناسب آن در اقتصاد ایران پرداخته است. و نتایج نشان می دهد میزان ناچیز سرمایه خارجی جذب شده، سرمایه گذاری بیشتر در صنایع وابسته به نفت و عدم سرمایه گذاری در بخش های پیشرو و محرک اقتصاد از دلایل اصلی عدم تاثیرگذاری مناسب آن در اقتصاد ایران می باشد.