امروزه ارزش سازمان ها تنها به دارایی های مادی آنها بستگی ندارد بلکه به سهم منابع انسانی در تولید دانش و سرمایه های فکری نیز وابسته است. کارکنان مهمترین سرمایه یک سازمان می باشد. افراد یک سازمان خصوصیات سازمان را مشخص می کنند، و بر توانایی های اجزای سازمان تأثیر می گذارند و نماینده معلومات دانش سازمان هستند. دارایی فکری صرفاً محدود به دارایی های نامشهود نیست بلکه ایده های فکری انسان را نیز در بر می گیرد. به همین منظور تأثیر رویکردهای استراتژیک مدیریت سرمایه انسانی به عنوان شالوده بهبود و بازسازی سازمان به کار می روند، در این صورت سازمان ها، کمتر سلسله مراتبی، فرآیند محور و بیشتر، نتیجه گرا، منسجم و متمرکز بر بیرون می باشند. سرمایه فکری در اجرای استراتژی های سازمانی نقش کلیدی دارد بنابراین ارتباط دهی سرمایه انسانی با راهبرد سازمانی و نقش آن در بهبود و بازسازی سازمان مورد تأکید است. بر این اساس، مقاله حاضر که از لحاظ روش تحقیق از نوع مقالات(تحقیقات) کیفی و کتابخانه ای می باشد، با هدف بررسی نقش مدیریت استراتژیک سرمایه انسانی در بهبود و بازسازی سازمان تهیه و تدوین گردیده است که جهت بررسی و تحلیل موضوع و نهایتاً ارائه مدل نهایی ،از دو مدل ، 1- مدل سیستماتیک بهبود وبازسازی سازمان و 2- مدل سرمایه انسانی اسکاندیا ،استفاده شده است و در بخش پایانی مقاله نیز به نتیجه گیری پرداخته شده است.