سازمان ها همواره به دنبال خلق مزیت رقابتی و حفظ پایداری آن می باشند. آنچه در فرآیند خلق مزیت رقابتی مورد تأکید می باشد، ایجاد ارزش است. بررسی تاریخی تکامل نظریه های ارزش آفرینی حاکی از وجود رویکردهای مختلف نسبت به این مقوله می باشد. به طور کلی رویکردهای غالب ارزش آفرینی را می توان به دو دسته کلی تقسیم نمود: رویکرد هم افزایی و رویکرد اقتصادی. در رویکرد هم افزایی، منابع زمانی در سازمان ارزش آفرینی می کنند که به گونه ای مدیریت شوند که در یک ارتباط تعاملی در راستای بهبود عملکرد سازمان به صورت هم افزا عمل نمایند. در رویکرد اقتصادی که موضوع این مقاله می باشد، منابع (انسانی و غیر انسانی) به عنوان درون داده ای برای سازمان و به عنوان عوامل هزینه ارزش آفرینی تلقی می شوند. بر این اساس، زمانی ارزش به حداکثر می رسد که هزینه هایی که برای تامین منابع صرف می شود به حداقل برسد.که برای کاهش هزینه ها ، انتخاب سیستم هزینه یابی کارآمد عاملی کلیدی می باشد.یکی از این سیستم های هزینه یابی که امروزه در مقیاسی گسترده مورد استفاده شرکت های بزرگ دنیا قرار گرفته است،سیستم هزینه یابی هدف می باشد.این مقاله ضمن تشریح ارزش آفرینی، سیستم هزینه یابی هدف را به عنوان راهکاری جهت دستیابی به آن ، توضیح می دهد.