در شرایطی که تغییرات زیادی در برنامه های کسب و کار مشاهده می شود، استاندارد سازی آموزش ها، بعنوان ضرورتی اجتناب ناپذیر در برنامه های بهسازی پذیرفته شده است. بر این اساس، بهبود کیفی عملکرد نیروی کار، همان قدر مهم است که تولید، تعداد فروش، میزان صرفه جویی های پولی، میزان کاهش ضایعات و کاهش زمان تولید مورد توجه می باشد. این مقاله، با بهره گیری از استاندارد ISO10015 به چگونگی استاندارد سازی آموزش های مهندسی می پردازد و به این سؤال که چگونه می توان تصویر روشنی از بهبود مستمر فرایندهای آموزش مهندسی و فعالیت های مترتب بر آن به دست آورد پاسخ می دهد. برای پاسخگویی به این سؤال، نقش این استاندارد در «شناسایی و تحلیل نیازها»، «طرح ریزی برنامه ها»، «اجرای دوره ها»، «ارزشیابی نتایج» و «پایش مستمر برنامه» مورد بررسی قرار می گیرد.