نگاهی به تجربه ی کشورهای پیشرفته و ظفریافته در راه توسعه اقتصادی نشان می دهد که یکی از عوامل بسیار مهم در بالندگی اقتصادی این دسته از کشورها، برنامه ریزی های صحیح و نظام یافته برای افزایش بهره وری عوامل تولید است. اهمیت بهره وری از آنجا ناشی می شود که افزایش بهره وری عوامل تولید، منافع بسیاری را به اقتصاد جامعه هبه می کند. در این میان، نیروی انسانی به عنوان مهم ترین عامل تولید، نقشی حیاتی در دست یافتن به توسعه و بالندگی اقتصادی دارد و از این روی بهره وری نیروی انسانی مؤسسات و سازمان های اقتصادی همواره مورد توجه مدیران و برنامه ریزان اقتصادی بوده و برای دست یافتن به راهکارهای مؤثر برای افزایش بهره وری این عامل کلیدی، تلاش های بسیاری از جانب مدیران و نظریه پردازان صورت گرفته است. انگیزه ی اصلی نگارش این نوشتار، مشاهده ی افزایش چشمگیر بهره وری نیروی انسانی در کشورهای مختلف جهان و از جمله کشورهای آسیایی است. این در حالی است که طبق آمار رسمی بانک جهانی و سایر منابع آماری بین المللی بهره وری نیروی انسانی در اقتصاد ایران به شدت پایین آمده است. بدیهی است که پیامدهای ناشی از این کاهش بهره وری در کلیه ی سطوح اقتصادی ریشه دوانده است و چنانچه این روند ادامه یابد، دستیابی به رشد و توسعه ی اقتصادی و سطح بالاتر زندگی نیز ممکن نخواهد بود.