در سی سال گذشته، گمان می رفت زندگی چون رود پیوسته و بلندی است که در حرکت تدریجی، با شیبی ملایم و رو به بالا ملازم با خوشبختی است. ولی امروزه با تغییر ناگهانی از تغییر تدریجی به تغییر ناپیوسته، با امواج رودی پیچان و خروشان مواجهیم که در حرکتی ناپیوسته و هیجان انگیز در جریان است. تغییری که در منطق ریاضیات آن را نطریه فاجعه ها (Catastrophe Theory) می نامند. در عصر سنت گریزی (ستیزی)، ناپیوستگی نه تنها مصیبت و فاجعه نیست، بلکه پذیرش این نوع از تغییر می تواند به منزله نوعی بازاندیشی کامل در قواعد بازی و آموختن و یادگیری جدید باشد. یادگیری با خودباوری آغاز می گردد و با تغییر شیوه تفکر و نگرش، همه چیز را دگرگون می سازد.