مطالعه حاضر با بکارگیری روش قدرتمند پانل و بر اساس داده هیا آماری طی دوره زمانی 2003-1997 به برآورد و بررسی عوامل تعیین کننده خاص کشوری انواع تجارت درون صنعت (افقی و عمودی) کشورهای درحال توسعه منتخب شامل ایران می پردازد. برای این منظور، ابتدا بر اساس شاخص های معتبر گروبل و لوید و فونتاگن و فردنبرگ تجارت درون صنعت به انواع آن تفکیک گردیده و سپس در چارچوب مبانی نظری و تجربی، عوامل تعیین کننده انواع تجارت درون صنعت برآورده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده سطح رشد و توسعه یافتگی، اندازه بازار، متغیر لیندر، مشارکت در تشکل های اقتصادی یکسان، مشابهت تعرفه ای (از طریق عضویت در WTO )، مخارج تحقیق و توسعه، شرکت های چندملیتی، موانع تعرفه ای، تمایز محصول و مشابهت فرهنگی از عوامل تعیین کننده تجارت درون صنعت افقی کشورهای منتخب می باشند. بعلاوه، برمبنای مدل های تجارت درون صنعت عمودی سطح رشد و توسعه یافتگی، سرمایه انسانی، اندازه بازار، مشارکت در گروه بندیهای اقتصادی، مشابهت تعرفه ای، مخارج تحقیق و توسعه، شرکت های چندملیتی، موانع تعرفه ای، درجه تمایز محصول، وجود مرز مشترک، وضعیت توزیع درآمدی و مسافت جغرافیایی از عوامل تعیین کننده تجارت درون صنعت عمودی کشورهای مورد بررسی می باشند. در کل، ویژگی های کشوری کشورهای درحال توسعه (شامل ایران) از عوامل تعیین کننده انواع تجارت درون صنعت این کشورها می باشند. درچارچوب نتایج بدست آمده، پیشنهاد می شود عوامل خاص کشوری از جمله تمایز محصول، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، ترتیبات منطقه ای و آزادسازی تجاری مورد توجه شایسته ای قرار گیرند.