با توجه به رشد روزافزون تجارت بین الملل در جهان و جهانی شدن اقتصاد در چند دهه اخیر، لازم است برای حفظ فضای رقابتی و ارتقاء رقابت پذیری صنایع داخلی در عرصه بین المللی، مزیت ها و عدم مزیت های صنایع داخلی شناسایی گردند. از این طریق می توان با اتخاذ سیاست های صحیح اقتصادی، برای افزایش رقابت پذیری صنایع داخلی در سطح جهانی گام برداشت. در این میان، صنعت پتروشیمی یکی از مهمترین صنایعی است که در توسعه صادرات غیرنفتی کشور می تواند جایگاه مهمی داشته باشد و یک منبع قابل توجه در تأمین ارز کشور باشد. این مقاله به بررسی توان رقابتی مجتمع پتروشیمی تبریز به عنوان یکی از مهم ترین واحدهای پتروشیمی در کشور می پردازد. در این مقاله، بین مفهوم توان رقابتی و مزیت نسبی تفاوت قائل شده است. به این صورت که توان رقابتی بیانگر مزیت رقابتی بر اساس قیمت های بازار که شامل انحرافات قیمتی ناشی از سیاست های حمایتی دولت از جمله یارانه ها و جریمه ها است، می باشد. اما مزیت نسبی به مزیت هزینه ای در قیمت های تعادلی مربوط می شود که هیچگونه انحرافات قیمتی در آن وجود ندارد. شاخص های توان رقابتی برای مجتمع پتروشیمی تبریز از طریق شاخص نسبت هزینه واحد محاسبه شده اند. این محاسبات نشان می دهند که به طور متوسط محصولات مجتمع پتروشیمی تبریز بدون احتساب هزینه فرصت سرمایه توان رقابت در بازارهای داخلی و خارجی را دارد. لیکن شاخص مربوط به مزیت نسبی نشان می دهد که محصولات مجتمع موردنظر دارای عدم مزیت نسبی هستند.