سرمایه انسانی عامل موثری در رشد و توسعه اقتصادی، پر کردن شکاف عمیق تکنولوژیکی، کاهش نقش مزیت نسبی طبیعی و افزایش نقش مزیت نسبی اکتسابی کشورهای در حال توسعه، محسوب می شود. به همین منظور سهم قابل توجهی از منابع آنها صرف آموزش نیروی انسانی می شود.اما زمانی که باید سرمایه انسانی مورد بهره‌برداری قرار گیرد، به شکل فرار مغزها خارج شده و زیان جبران ناپذیری متوجه کشورهای در حال توسعه می کند. بنابراین شناسایی علل فرار مغزها می‌تواند در جلوگیری از خروج متخصصان و افزایش ضریب ماندگاری آنها موثر باشد. لذا هدف این مقاله شناسایی عوامل مؤثر بر فرار مغزها از کشور ایران به اروپا طی دوره 1382-1359 می باشد. تئوریهای موجود و نتایج مطالعات انجام شده بیانگر آنکه فرار مغزها تابع عوامل اقتصادی ازجمله نرخ بیکاری، دستمزد نیروی کار و شکاف شاخص رفاهی بین ایران و اروپا می باشد و نتایج تحقیق حاضر نیز بیانگر آن است که :الف)نرخ بیکاری تأثیر مثبت و مهم ی بر فرار مغزها از ایران به اروپا دارد، ب) دستمزد نیروی کار در ایران ارتباط معکوس و معنی داری بر پدیده فرار مغزها دارد، ج) شکاف شاخص رفاهی بین ایران و اروپا و جانشین های آن از جمله شکاف درآمد سرانه، شکاف تشکیل سرمایه ثابت سرانه و شکاف مخارج ملی سرانه بین ایران و اروپا تأثیر مستقیم و معنی داری بر فرار دانش آموختگان از ایران به اروپا دارد و د) عوامل سیاسی  اجتماعیاز جمله جنگ تحمیلی، حقوق سیاسی، آزادی های مدنی و فساد یا خط قرمز بوروکراسی نیز بصورت مثبت و معنی دار بر پدیده فرار مغزها از ایران به اروپا مؤثر است.