ایران از نظر برخورداری از منابع سنگهای طبیعی یکی از غنی ترین  کشورهای جهان به شمار می رود. گر چه ایران از نظر کمیت مقام دوم و از نظر تنوع در سنگ مقام اول را در دنیا دارا می باشد، ولی با این وجود متأسفانه از  هیچگونه مزیت رقابتی خاصی در زمینه صادرات سنگهای تزئینی برخوردار  نمی باشد. از آنجایی که صادرات هر کشور توسط شرکتهای فعال در صنایع آن کشور صورت می گیرد، برخورداری شرکتهای صادرکننده از مزیت رقابتی، یکی از اصلی ترین دلایل موفقیت صادرات آن کشور به شمار می آید.  مقاله حاضر با اقتباس از نگرش منبع مدار و با هدف پاسخگویی به یکی از دلایل عمده پایین بودن سطح عمومی صادرات در یکی از صنایع با پشتوانه  کشور به اجرا در آمده است. در این مقاله ابتدا به بررسی وضعیت شرکت های صادرکننده سنگ های تزیینی از نظر سطح ابعاد چهار گانه مزیت رقابتی (کیفیت، کارایی، نوآوری و پاسخگویی به مشتریان) پرداخته شده است. سپس با ارائه مدلی مفهومی، رابطه میان سطح ابعاد مزیت رقابتی در شرکت های صادرکننده سنگ های تزیینی و عملکرد صادراتی آنها مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج بررسی ها مؤید آن است که 1-گرچه شرکت های صادرکننده سنگ های تزئینی در بعد کیفیت از سطح کیفی مطلوب برخوردارند، ولی در سایر ابعاد مزیت رقابتی (از حیث کارایی، نوآوری و پاسخگویی به مشتریان) در سطح پایینی قرار دارند و 2-میان ابعاد مزیت رقابتی و عملکرد صادراتی شرکت های صادرکننده سنگ های تزئینی رابطه معنادار مثبتی وجود دارد.