در این مقاله در نظر داریم تأثیرات عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی را بر صنعت قطعات خودرو مورد بررسی قرار دهیم. بدین منظور با استفاده از معیارهای مزیت نسبی همچون هزینه منابع داخلی پویا و مزیت نسبی آشکار شده متقارن، ابتدا اثرات آزادسازی تجاری و نرخ ارز بر توان رقابتی و رقابت پذیری بنگاههای تولیدکننده قطعات خودرو در صورت عضویت در WTO (طی سالهای 78-1373) براساس اطلاعات مستخرج از بنگاهها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و سپس بر عوامل مؤثر بر افزایش توان رقابتی بنگاهها اشاره می شود.نتایج حاصل از ارزیابی توان رقابتی بنگاهها حاکی از آن است که شرکت های تایرسازی از قدرت رقابت پذیری بالاتری نسبت به سایر شرکت های تولیدکننده قطعات خودرو برخوردارند. ارزیابی صورت گرفته نشان می دهد که از سال ١٣٧٣ به بعد به دلایلی نظیر کمبود نقدینگی، ظرفیت های پایین تولید و ... از توان رقابتی اکثر بنگاهها کاسته شده است.