بازار محصولات کشاورزی یک بازار فاصله ای است که در آن تولیدکنندگان و مصرف کنندگان در مکان های مختلف توزیع شده اند. هدف از این تحقیق تحلیل قانون یک قیمتی از طریق ارزیابی پیوستگی و نوع پیوستگی بازارهای ٥ محصول منتخب زراعی (برنج، پیاز، زعفران، سیب زمینی و عدس) و همچنین کل محصولات بخش کشاورزی ایران در ٩ شهر مهم کشور (اصفهان، اهواز، ارومیه، تبریز، تهران، شیراز، رشت، کرمان و مشهد) بوده است. در این تحقیق از اطلاعات سری زمانی ماهانه در دوره زمانی فروردین ١٣٦١ تا اسفند ١٣٧٨ استفاده شده است و آزمون فرضیه ها براساس الگوی راوالیون و سریهای زمانی پایا صورت گرفته است. بدین ترتیب در مجموع برای انجام این تحقیق از ده هزار داده آماری استفاده شده و شاخص خرده فروشی کالاها و خدمات مصرفی از منابع اطلاعاتی موجود در بانک مرکزی استخراج، سازماندهی و در بسته نرم افزاری EViews ثبت شده است. طبق نتایج حاصل، فرضیه پیوستگی قوی و کوتاه مدت در بین اکثر بازارها رد شده است. به این ترتیب بازار محصولات زراعی در ایران از شرایط مطلوب دوربوده است. پیوستگی بازارها در بلندمدت حدود 39% براورد شده است که نوع ارتباط بین بازارها اغلب از الگوی بازار حاکم (قیمت گذار) پیروی می کند؛ برپایه اطلاعات مورد استفاده در این مطالعه، در تمام بازارها به استثنای بازار پیاز، بازارهای تولیدی حاکم بوده و منشاء تغییرات قیمت بوده اند .