مقاله حاضر با استفاده از متداول ترین ابزارهای تحلیلی برنامه ریزی یعنی جدول داده‐ ستانده،نسبت های اضافی کار به تولید، سرمایه به تولید و کشش تولیدی نیروی کار، به مقایسه پیش نگریهای اشتغال در برنامه سوم با برآوردهای منتج از روشهای مذکور، با توجه به تحقق اهداف سرمایه گذاری و تولید بخش های اقتصادی در آن برنامه، می پردازد. نتایج محاسبات نشان می دهد که برآوردهای حاصل از سه روش پیش گفته، تفاوت های قابل اغماضی در بخش های صنعت و معدن، ساختمان و خدمات نشان می دهند. به علاوه، پیش نگری های اشتغال برنامه سوم با برآوردهای فوق در سه بخش نامبرده هماهنگ و سازگار می باشد.ازسوی دیگر، برآوردهای انجام شده در مورد سه بخش کشاورزی، نفت و گاز و آب و برق، نه فقط نتایج مشابهی را آشکار نمی سازند بلکه در برخی موارد تفاوت های نسبتا بارزی با پیش بینی های برنامه را نشان می دهند. این مسأله، توجه هر چه بیشتر برنامه ریزان را نسبت به دقت و حساسیت بیشتر در هدفگذاری اشتغال در بخش های سه گانه را می طلبد و آنان را به استفاده از روشهای متفاوت در تعیین اهداف مذکور ترغیب می نماید.