هدف از نگارش این مقاله، برآورد هزینه های اجتماعی انحصار در بخش صنعت ایران طی سالهای 1370، 1371، 1372 و همچنین معرفی روشهای مختلف اندازه گیری هزینه های اجتماعی انحصار می باشد. یافته های این مقاله مؤید آن است که میزان هزینه های اجتماعی انحصار تا حد زیادی به روش مورد استفاده محقق، وابسته است. با انتقال از سال ١٣٧٠ به ١٣٧٢، هزینه های اجتماعی انحصار در بخش صنعت ایران کاهش می یابد. هم روش کالین مولر و هم روش هاربرگر بر این امر صحه می گذارند. از طرف دیگر، روش هاربرگر هزینه های اجتماعی انحصار را در مقایسه با روش کالین مولر کمتر برآورد می کند. برای مثال، با کاربرد روش هاربرگر هزینه های رفاهی انحصار در سال ١٣٧٠ معادل 2.03 درصد فروش بخش صنعت ارزیابی شده است در حالی که روش کالین مولر این هزینه ها را معادل 10.25 درصد برآورد می نماید.