هدف مقاله حاضر بررسی امکان مبادله و پتانسیل تجاری محصولات کشاورزی صادراتی منتخب ایران به چهار تشکل اقتصادی منطقه ای شامل شورای همکاری خلیج فارس (GCC)، گروه ٨ کشور اسلامی در حال توسعه (D8)، سازمان همکاریهای اقتصادی (ECO) و اتحادیه اروپا (EU) برایدوره زمانی 97-1993 می باشد. نتیجه کلی حاصل از تحقیق، حاکی از آن است که کشورهای عضواتحادیه اروپا در مقایسه با سه تشکل اقتصادی منطقه ای مورد بحث دیگر، از تقاضای (مصرف) بالقوه بالایی در تمامی محصولات کشاورزی منتخب برخوردار است و به علاوه، برخی کشورهای عضو تشکلهای اقتصادی منطقه ای مورد بحث از لحاظ سه شاخص ظرفیت بالقوه وارداتی بالا، درصد استفاده نشده از ظرفیت ها و رشد مناسب تقاضا طی دوره زمانی مورد بررسی برای ١٠ محصول منتخب کشاورزی صادراتی ایران برخوردار بوده و لذا به عنوان بازارهای هدف می توانند مطرح باشند. توصیه های سیاستی بیانگر آن است که اولاً، ترتیبات تعرفه ای ترجیحی با بازارهای هدف محصولات کشاورزی صادراتی منتخب ایران وضع شود؛ دوم، علاوه بر توسعه کمی، در توسعه کیفی محصولات کشاورزی به ویژه مقررات بهداشتی و بهداشت نباتی اعمال شده از جانب اتحادیه اروپا، رعایت شود و سوم، در امور بازاررسانی از قبیل نمایشگاههای تخصصی، تبلیغات و رعایت استانداردهای بین المللی موادغذایی، اهتمام جدی به عمل آید.