سیاستهای تعدیل اقتصادی در ایران عمدتاً شامل حذف یارانه ها، کاهش کسری بودجه دولت، خصوصی سازی اقتصاد و.... باهدف تجدید سازمان و افزایش کارایی بازار و همچنین دستیابی به تخصیص کاراتر منابع، از سال ٦٨ به مورد اجرا درآمد. بررسی آثار امنیت غذایی حاصل از این سیاست ها، موضوع مقاله حاضر را تشکیل می دهد. ارزیابی الگوی تغذیه و بررسیهای انجام شده در ارتباط با وضعیت تغذیه ای جامعه شهری و روستایی استان اصفهان طی دوره ٦٨ تا ٧٢ (شروع و پایان اجرای برنامه اول جمهوری اسلامی ایران) نتایج زیر را به دست داده است:1-طیسال ١٣٦٨، فرد شاخص شهری و روستایی در استان اصفهان همواره بیش از حد استاندارد، انرژی، پروتئین، آهن و کلسیم دریافت داشته است. در حالی که این وضعیت در سال ٧٢ یعنی سال پایان برنامه اول عمرانی جمهوری اسلامی ایران، به سمت بدتر شدن تمایل یافته است.2-ازلحاظ تغذیه، اگرچه در سال ٦٨، همواره ارزش غذایی دریافت شده توسط فرد شاخص شهری، بیش از دریافتی فرد شاخص روستایی است اما در سال ٧٢، تصویر کاملاً برعکس شده و به نظر می رسد که همواره فرد شاخص روستایی بیش از فرد شاخص شهری مواد غذایی دریافت می کند.3-مقایسهوضعیت تغذیه ای جوامع شهری و روستایی، نشان دهنده این مطلب است که ارزش مواد غذایی دریافت شده توسط فرد شاخص شهری نسبت به فرد شاخص روستایی در سال ٧٢، درمقایسه با سال ٦٨ از یک روند به شدت نزولی برخوردار بوده و در موقعیت نامناسب تر تغذیه ای قرار گرفته است.