محور اصلی این مقاله،"پاسخ گویی سازمانهای بخش خدمات عمومی به مردم" و به طور خاص، مساله"پاسخ گویی شهرداری تهران به ارباب رجوع و شهروندان" است. در چشم اندازی عام و در بازگشت به ریشه ها به نظر می رسد، در فضایی که هنوز "حقوق شهـروندی" متولد نشــده؛ روابط شخصی و انتصاب ها بر انتخابات، ضوابـط و شایستگـی ها می چربد و در واقع، سئوالی در کار نیست که پاسخی مطرح باشد، طبعاً مسئــولان و متصدیان نیز در پست های مربوطه، جز به مافوق، خود را پاسخ گو نمی یابند؛ از این رومقوله پاسخ گویی، نیز در عرصه فرهنگ عمومی به ویژه به صورت پاسخ گویی به مردم، جایگاهی مناسب نخواهد داشت.به هر حال آن چه طبیعی است، آن است که امروزه "بیشتر دولت ها در شرایطی به سر می برند و در بستری حکومت می کنند که باید به تقاضاهای روزافزون شهروندان آگــاه، تشکــل ها، گروه های ذینفع، نهضت های اجتماعی، مطبوعات و وسایل ارتباط جمعی پاسخ گو باشند"