پژوهش حاضر از منظری تازه و با نگرشی سیستمی به فرآیند آموزش اقدام به طراحی الگویی برای ارزیابی ارزشگذاری عوامل محیطی و محاطی موثر بر نظام آموزش علمی - کاربردی کرده است. به طوری که می توان با استفاده از شاخص های ایجاد شده در فاز شناسایی محیط فرآیند برنامه ریزی استراتژیک عوامل موثر محیطی و درون سازمانی را شناسایی و اندازه گیری کرد و نقاط قوت و ضعف سازمانی را تعیین، منابع و فرصتها را مشخص کرده و تصویر روشنی از وضعیت نظام آموزشی ارائه کرد. همچنین به کمک تابع تولید و تابع سطح آموزش بدست آمده می توان سطح آموزش علمی-کاربردی یک سازمان آموزشی یا کشور را به عنوان یک فناوری (عامل تبدیل داده به ستاده) تعیین کرد و با ایجاد پایه ای قوی و مستند از اطلاعات بدست آمده براساس الگو می توان مسائل استراتژیک یک سازمان را شناسایی و از آن در ارزیابی و اتخاذ استراتژیهای کارساز آموزشی بهره گیری کرد. با نهادی شدن الگو در سیستم می توان از اطلاعات بدست آمده برای محاسبه بهره وری سیستم آموزش استفاده کرد. این مدل برای اولین بار شاخصهای جزئی و کلی ارزیابی محیط و سیستم آموزشی را به صورت عددی برای تنظیم گزارش مدیریت و تغذیه سیستم بازخور ایجاد می کند. به علاوه با تدوین دیدگاه سیستمی عوامل موثر بر تولید دانش آموخته و توابع تولید دانش آموخته و تابع سطح آموزش را در قالب ریاضی شبیه سازی می کند. مضافا اینکه قالب اصلی الگوی ریاضی طراحی شده را می توان در سیستم های صنعتی و تولیدی برای شناسائی وضعیت محیط و سیستم به منظور برنامه ریزی بهبود و ارتقاء بهره وری سیستم بکار گرفت.