دیریاست که دولتها در سراسر جهان، خود را متولی تدوین استراتژیهای توسعه و مجری برنامه هایی اعلام می کنند که کشورهای متبوعشان را به سمت توسعه پایدار سوق دهد. اما آرمانهای توسعه پایدار، همچنان زیبا ولی دست نایافتنی و رؤیایی باقی مانده اند و در عرصه عمل، عینیت نیافته اند. به نظر ما آرمانهای توسعه پایدار تنها زمانی امکان تحقق می یابند که کلیه آحاد مملکت، اعم از زن و مرد، از ظرفیتها و توانمندیهای خود بهره گیرند و هدفهای توسعه پایدار را تعیین بخشند. واقعیت حاکی از آن است که زنان یعنی نیمی ازجمعیت جهان، هنوز در موقعیتی قرار نگرفته اند که از نیرو و توان عظیم آنها برای نیل به هدفهای توسعه پایدار، استفاده موثر به عمل آید. مسائل زنان همچنان حل نشده باقی مانده اند و تغییرات و تحولات جهانی نیز راه حلهای مطلوبی برای مسائل گسترده زنان عرضه نکرده اند.