بخش تجاری کشور به دلیل عقب ماندگی علمی و فنی و بهره وری پایین عوامل تولید، آمادگی لازم برای رقابت با سایر رقبا را ندارد. واقعیت آن است که در محیط فعلی، ایران فرصت اندکی برای کسب مزیت رقابتی در بخش تجارت دارد. شکافهای عمیق در تکنولوژی، ناآشنایی با شرایط عرضه و تقاضا، درک نداشتن دقیق از رویکردهای محصول و بازار، ناآگاهی از رفتار مصرف کنندگان، ناموزونی در اتخاذ استراتژی و ساختار، اطلاع نداشتن از تلاطم های اجتماعی و سیاسی، افزایش سطوح تجارت جهانی و... مجموعه عواملی می باشند که آن واقعیت را تشدید کرده است. به همین منظور ضرورت دارد تا برای پیشگیری از آثار منفی اینگونه عوامل یک برنامه فراگیر، منسجم و انعطاف پذیر جهت پوشش آن شکافها طرح ریزی شود.مقاله حاضر با عنوان" بررسی آثار به کارگیری استراتژیهای رقابتی مناسب بر کارایی شرکتهای تجاری ایران" به دنبال ارائه آن برنامه از طریق اتخاذ سیاستهای هم راستا برای کسب مزیتهای تجاری است. نتایج مقاله، شواهدی را با توجه به شدت تاثیرگذاری استراتژیهای رقابتی در خصوص امکان عملی استفاده و اولویت بندی آن استراتژیها برای شرکتهای تجاری فراهم کرده است. با مشاهده آن نتایج می توان اذعان کرد که اولویت بندی و درجه اهمیت هر یک از چهار استراتژی رقابتی با یکدیگر متفاوت و دارای اختلاف معنا دار می باشد. به عبارتی دیگر کارایی شرکتهای تجاری تحت تاثیر هریک از این ابعاد، از خود واکنشی ویژه و متفاوت ارائه می کند. این به نحوی است که استراتژی رهبری قیمت تمام شده با اولویت اول بیشترین تاثیر را در کارایی شرکتهای تجاری دارد و در گام بعد استراتژیهای بهترین شیوه هزینه کردن، تمایز و تمرکز دیگر اولویتهای مهم در ارتقای کارایی شرکتهای تجاری به شمار می آیند.