تربیت و تأمین نیروی انسانی متخصص یکی از ضروریات بخشهای مختلف به خصوص بخشهای اقتصادی و اجتماعی کشور می باشد و آموزشهای علمی و کاربردی می توانند اساسی ترین نقش را در این رابطه ایفا نمایند. ضرورت این آموزشها با توجه به دلایل محرز می گردد که از آن جمله: تغییر در ترکیب جمعیت و نیروی انسانی و رشد سریع جمعیت که موجب تغییر سن و ساختار هرم اشتغال کار می گردد. رقابت نزدیک در اقتصاد جهانی و نیز فقر و بیکاری که یکی از دلایل اصلی آن تخریب محیط زیست و کاهش منابع طبیعی و نیز ارتقای سطح کیفی زندگی افراد می باشد. در کشور عزیز ما، استفاده از این اموزشها برای متقاضیان عادی و یا شاغلین بخشهای مختلف به اسانی صورت نمی پذیرد و می بایستی مراحل سختی را طی بنماید تا بتوانند از این آمزوشها بهره مند شوند و از جمله آن شرایط، شرکت ازمونهای ورودی است. درنتیجه شرایط دسترسی گروه ها و افراد به این اموزشها یکسان نبوده و میزان مشارکت افراد بر اساس جنس، زمینه اجتماعی، اقتصادی و یا مناطق شهری و روستایی متفاوت است. در این مقاله، جهت توسعه این نوع آموزش ها، با استفاده از روش های اولویت بندی گزینه ها (معیارهای چندگانه MCDM) به اولویت بندی مناطق مختلف جهت تأسیس مراکز آموزشهای علمی-کاربردی می پردازیم. مشکلی که راه حل آن تابحال توسط دانشگاه علمی-کاربردی ارائه نشده است. از میان روشهای مختلف MCDMبا روشهای SAWو Topsis، مناطق مختلف را جهت تأسیس مراکز آموزشهای علمی –کاربردی در استان اذربایجان شرقی اولویت بندی نموده و نهایتاً با استفاده از ضریب همبستگی السپیرمن نتایج حاصله از این دو روش را با هم مقایسه نموده ایم. ضمناً، شاخص های انسانی این تحقیق را با توجه به نظر صاحبنظران و کارشناسان فن و اجرای تست های معتبر، تعیین نموده و با استفاده از مقیاس 7 تایی لیکرت، اطلاعات جمع آوری شده را در نرم افزار آماری SPSSوارد نمود و محدوده میانگین قابل قبولی بریا هریک از سؤالات تعیین کرده ایم و به این ترتیب 17 شاخص اصلی جهت توسعه آموزش های علمی-کاربردی در مناطق مختلف استان آذربایجان شرقی بدست آورده ایم.