تیلوریسم، بواسطه تکنیکهای سازمانی که قابل اجرا هستند، مشهور است. فرا-تیلوریسم روشهای کاری را با موضوعات جدید، بدعت گذاری می کند، اما روشهایش در بسیاری از موارد مانند پیشینیان است. ممکن است این موضوع مورد بحث واقع شود که اهداف این روش های سازمانی متناقض با اهداف کلی هستند. هدف این سازمانها حداکثر سود است که در کنار این هدف ساده برای سود بیشینه، هدف دیگری مانند تولید بیشتر کالا با قیمت پایین وجود دارد. در سرمایه گذاری به روش پست-تیلوریسم، راندمان کار به وسیله زمان تحویل کوتاه، کیفیت، نوع و انعطاف پذیری تکمیل می شود. برای بدست آوردن این اهداف جدید، ارتباطی منطقی بین اهداف قبلی و جدید وجود دارد و اقدامات مهمی را که بصورت روشهای جدید در زیر اورده اند، باعث توسعه این اهداف شده اند: تولید در زمان کوتاه یا تولید بموقع، فن اوری مجدد فرایند تجارت، مراکز اطلاع رسانی، فن آوری همزمان تیم کاری به روز در بین شبکه ها. مطابق فرضیه هایی که در بالا ذکر کردیم، پست –تیلوریسم اهداف جدیدی را به تیلوریسم اضافه می کند. به نحوی که سازمانهای امروزی به طور همزمان عملکرد خود را متوجه این اهداف کرده اند. در ادامه، چنین عملکردهایی لزوماً باعث تغییر روند کاری نمی شود.