دراین مقاله شاخصهای اولویت دار برای دسترسی به فرصتهای برابر برای توسعه آموزشهای علمی کاربردی تعیین شده است. نگارنده جهت ارائه این شاخص ها تحت مفهوم شاخص، عدالت آموزشی و برابری دسترسی به آموزش عالی نظام آموزش های علمی-کاربردی را تبیین نموده است.ضمن تعریف شاخص های اجتماعی و دسته بندی و بکارگیری شاخص ها، به تحلیل مسئله دسترسی به فرصتهای برابر در توسعه آموزش پرداخته و پس از بیان ضرورتهای توسعه این آموزشها، عواقب توسعه آموزش بدون توجه به فرصتهای برابر را ارزیابی و تحلیل نموده است. درپایان، با توجه به جهت گیری خاص دانشگاه علمی کاربردی در نظام آموزش عالی شاخصهای سنجش نابرابریها در توسعه آموزش عالی را معرفی و در چهار گروه عمده، دسته بندی نموده با توجه به آنها، متدولوژی اولویت بندی شاخصهای توسعه آموزشهای علمی– کاربردی را از دیدگاه دسترسی برابر به فرصتهای آموزشی، ارائه نموده و نهایتا با تعیین شاخصهای اولویت دار امکان اولویت سنجی مناطق کشور را جهت تأسیس دانشگاههای علمی-کاربردی فراهم نموده است.