در مقاله حاضر نیاز به تدوین ضوابط اخلاقی گردشگری در کشورمان مورد تأکید قرار گرفته است. به همین منظور نویسنده، نخست به اهمیت روزافزون گردشگری در عرصه بین الملل و همچنین بخشها، سازمانها و گروههای متعدد ذینفع و مشارکت کننده در گردشگری اشاره نموده است. در این رهگذر ضمن توجه به برخی نکات در خصوص توسعه پایدار و مفاهیم مربوط به آن، تأکید شده است که مفهوم توسعه تنها از دیدگاه اقتصادی مورد لحاظ قرار نمی گیرد بلکه توجه اصلی در آن ایجاد تغییر در رفتار، آرمانها و روشی است که فرد دنیای اطراف را بازمی شناسد و نسبت به آن واکنش نشان می دهد. با استعانت از این دیدگاه، نویسنده ضمن تأکید بر اینکه بروز رفتارهای صحیح بالاخص در مقوله گردشگری در تعامل جامعه میزبان و میهمان متکی بر تنظیم و تدوین ضوابط اخلاقی است، نبود چنین حلقه مهمی را در گردشگری کشورمان گوشزد و خاطرنشان می سازد. در خاتمه نویسنده به عنوان بدعتی در این زمینه، ضمن اشاره به تجربیات برخی از کشورها، اقدام به ارائه ضوابط اخلاقی جهان در گردشگری و نکات مورد توجه در آن می نماید.