عدم واکنش منطقی سرمایه‌گذاران نسبت به اطلاعات جدید در بازار باعث عدم انعکاس ارزش ذاتی آنها می شود. در این پژوهش به ارزیابی فرضیه واکنش کمتر از حد انتظار سرمایه‌گذاران که توسط جگادیش و تیت‌من ارایه گردیده با استفاده از بازده‌های کوتاه مدت سهام پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، بین سال‌های 1378 تا 1385 پرداخته شده است. در این مقاله 6 فرضیه را مطرح و مورد آزمون قرار داده‌ایم. جهت بررسی فرضیه‌های پژوهش از آزمون‌های آماریt استیودنت با n-1درجه آزادی و هم‌بستگی پیرسون و در سطح معنی‌داری 95 درصد استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش برخلاف بسیاری از پژوهش‌های خارجی، حاکی از عدم واکنش کند و کمتر از حد انتظار سرمایه‌گذاران در دوره‌های زمانی 6 ماهه می باشد؛ بدین ترتیب نمی‌توان از طریق به کارگیری راهبرد سرمایه‌گذاری قدرت نسبی (مومنتوم) در بورس اوراق بهادار تهران در دوره‌های زمانی 6 ماهه به بازده مازاد بااهمیتی دست یافت.