اغلب سازمان های صنعتی برای تأمین نیازهای دانشی مهندسان خود، دوره‌های فنی متعددی را برگزار می نمایند. از آنجا که اجرای این دوره ها متضمن سرمایه‌گذاری هنگفت و صرف زمان خدمتی نیروی انسانی فعال می باشد، لذا آگاهی از کیفیت آموزش های اجرا شده و بازدهی حاصل از میزان اثربخش بودن آنها از مهمترین انتظاراتی است که سازمان، از نظام آموزش متصور می باشد.پاسخگویی به این انتظارات،مستلزم شناسایی عوامل تأثیر گذار در برنامه ریزی و اجرای دوره ها، نظیر استراتژی، اهداف و ساختار سازمانی مرکز آموزش، سازماندهی و مدیریت آن، استانداردهای آموزشی، کادر آموزشی، امکانات وتجهیزات در اختیار، فرایند یاد دهی- یادگیری و ارزیابی میزان تأثیر هر یک از آنها در کمک به ایفای نقش آموزش در بهبودکیفیت محصول یا خدمات تولید شده سازمان می باشد.در این مقاله با رویکرد به «مدیریت کیفیت جامع» بعنوان شناخته شده‌ترین مدل کیفی سازی، شیوه های بهبود کیفیت در برنامه های آموزش مهندسی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.