تحقیق حاضر به بررسی تأثیر عوامل سرپرستی بر رضایت شغلی حسابرسان و هم‌چنین انگیزه آن‌ها برای ادامه همکاری با مؤسسات حسابرسی می‌پردازد. هم‌چنین در این تحقیق، تفاوت احتمالی موجود میان میزان اقدامات سرپرستی و سطح رضایت شغلی حسابرسان در مؤسسات حسابرسی بزرگ و مؤسسات حسابرسی کوچک، بررسی می شود. اطلاعات مورد نیاز تحقیق در سال 1386 با استفاده از پرسشنامه، جمع‌آوری شده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که انگیزه حسابرسان برای ادامه همکاری با مؤسسات حسابرسی با میزان رضایت شغلی آن‌ها به‌طور معنی‌داری رابطه مثبت دارد و سه اقدام مهم سرپرستی شامل 1. هدایت و راهنمایی، 2. فراهم ساختن شرایط کاری مناسب و 3. تقسیم کار صحیح، با رضایت شغلی حسابرسان و نیز با انگیزه آنان برای ادامه همکاری با مؤسسات حسابرسی به‌طور معنی‌داری رابطه مثبت دارد. هم‌چنین نتایج تحقیق نشان می‌دهد که میزان رضایت شغلی حسابرسان و میزان اعمال اقدامات سه گانه سرپرستی در سازمان حسابرسی ایران (به‌عنوان مؤسسه حسابرسی بزرگ) در مقایسه با مؤسسات حسابرسی خصوصی (به‌عنوان مؤسسات حسابرسی کوچک) تفاوت معناداری وجود دارد و حسابرسان شاغل در مؤسسات حسابرسی خصوصی در مورد این سه اقدام رضایت بیشتری دارند و در نتیجه رضایت شغلی آنان نیز بیشتر است.