تحقیق حاضر به بررسی مدل‌های پیش بینی جریان‌های نقدی می‌پردازد و براساس خطای مطلق قابلیت پیش بینی مدل‌ها را با یکدیگر مقایسه می کند. در تحلیل‌ها از داده های 165 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی 1378 تا 1384 استفاده شده است. در این تحقیق هم چنین تاثیر تغییر‌پذیری فروش‌ها و تغییر‌پذیری سودهای عملیاتی به‌عنوان شاخص‌هایی از تغییر‌پذیری محیط تجاری و هم‌چنین تاثیر اندازه شرکت بر قابلیت پیش بینی هر یک از مدل‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد. به منظور بررسی تاثیر هر یک از این عوامل بر قابلیت پیش بینی مدل‌ها از همبستگی اسپیرمن ما بین عوامل ذکر شده و خطای مطلق پیش بینی استفاده شده است. مقایسه مدل‌ها در سطح کل شرکت‌ها و هم چنین در سطح صنایع به عمل آمده است. بر اساس نتایج به‌دست آمده مدل‌هایی که از اقلام تعهدی در پیش بینی جریان‌های نقدی استفاده می‌کنند نسبت به مدل‌هایی که تنها بر مبنای جریان نقد می‌باشند قابلیت پیش بینی بالاتری دارند. بررسی همبستگی اسپیرمن نشان داد که تغییر‌پذیری فروش و تغییر‌پذیری سود‌های عملیاتی بر خطای مطلق مدل‌ها تاثیر‌گذار بوده است و با افزایش تغییر‌پذیری قابلیت پیش بینی مدل‌ها کاهش می‌یابد. ولی اندازه شرکت هیچ‌گونه تاثیری بر خطای مطلق مدل‌ها نداشته است.