برخی از محققان سهامداران نهادی را در دو گروه دسته‌بندی کرده‌اند. دسته اول سرمایه‌گذارانی هستند که بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز دارند. دسته دوم سرمایه‌گذارانی حرفه‌ای به حساب می‌آیند که مزیت نسبی آن‌ها در جمع‌‌آوری و تحلیل داده‌ها به نحوی است که اطلاعات بیشتری در رابطه با سودهای آتی را که در سود سال جاری انعکاسی نیافته در نظر می‌گیرند. بنابراین، با افزایش این گروه از سرمایه‌گذاران نهادی در بازارهای سرمایه، قیمت‌های سهام، اطلاعات بیشتری در رابطه با سودهای آتی منعکس کرده، از این رو عدم تقارن اطلاعاتی در بازارهای سرمایه منطقاً باید کاهش یابد. هدف این تحقیق ارایه شواهدی در رابطه با نقش نوع دوم سرمایه‌گذاران نهادی در کاهش عدم تقارن اطلاعاتی در بورس اوراق بهادار تهران است. برای انجام آزمون تجربی دو نمونه از شرکت‌های سرمایه‌پذیر انتخاب شد. نمونه اول شامل شرکت‌هایی با درجه پایینی از مالکیت سرمایه‌گذاران نهادی و نمونه دوم شامل شرکت‌هایی با درجه بالایی از مالکیت سرمایه‌گذاران نهادی را تشکیل می‌دهند. نتایج تحقیق نشان داد، مورد شرکت‌های اخیر، اطلاعات بیشتری در رابطه با سودهای آتی، نسبت به مورد شرکت‌های قبلی گزارش کرده‌اند. بنابراین، عدم تقارن اطلاعاتی بیشتری در شرکت‌های سرمایه‌پذیر با درجه پائینی از سرمایه‌گذاران نهادی گروه اول مشاهده می شود. هم‌چنین لازم به یادآوری است، شیوه های مداخله‌کننده‌ای نظیر اندازه، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار و اهرم مالی در این تحقیق تحت کنترل بوده‌اند.