مقایسه تکنیک زمانبندی سنتی CPM با تکنیک جدید CCM (مطالعه موردی)

کارشناسی ارشد و دکتری - کافه تدریس - وبینارهای حل سوالات کنکور ارشد

مقایسه تکنیک زمانبندی سنتی CPM با تکنیک جدید CCM (مطالعه موردی)
چکیده: گرچه مدیریت پروژه از دیرباز مورد توجه بوده و روشهای گوناگونی برای زمانبندی پروژه ها بیان گردیده است لیکن امروزه در برخی کشورهای صنعتی و سازمانهای صنایع دفاع برای برنامه ریزی و زمانبندی پروژه ها از روش مدیریت زنجیره بحرانی که دکتر الیاهو گلدرات در سال 1997بر اساس نظریه تئوری محدودیت ها TOCمعرفی نمود استفاده می کنند.مدیریت زنجیره بحرانی با استفاده از روابط بین فعالیتها، منابع مورد نیاز و نحوه دسترسی به منابع، مدت پروژه را تعیین و برای جبران تأخیر فعالیتهای بحرانی، از بافر پروژه در انتهای زنجیره بحرانی استفاده می کند. در روش مدیریت زنجیره بحرانی شناسایی و مدیریت ریسک از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. بطور کلی مدیریت زنجیره بحرانی زمان و هزینه کل پروژه را کاهش داده و از تأخیر در موعد تحویل پروژه جلوگیری می کند.در این مقاله تلاش شده است که مدیریت زنجیره بحرانی و چگونگی برنامه ریزی پروژه ها با این روش مورد بحث و بررسی قرار گرفته و مقایسه ای با روش سنتی مسیر بحرانی به عمل آید. برای این منظور ابتدا مقدمه ای بر مدیریت پروژه و فرآیند مدیریت پروژه ارائه می گردد. سپس بصورت فشرده مروری بر نظریه تئوری محدودیت ها (TOC) و کاربرد آن در مدیریت پروژه انجام می شود. همچنین شرح کلی از تکنیک مدیریت مسیر بحرانی ارائه می گردد. پس از آن تکنیک جدید مدیریت زنجیره بحرانی معرفی می گردد. در نهایت نتایج زمانبندی اجرای یک پروژه عملی با دو روش ارائه می گردد. در نهایت مقاله با یک نتیجه گیری خاتمه می یابد.
کلید واژه:	تئوری محدودیت ها، مدیریت زنجیره بحرانی، مدیریت مسیر بحرانی، بافر پروژه، بافر تغذیه، بافر منبع
نویسنده(گان):	محمد مهدی لطفی، الهام محتشمی
منبع:	دومین کنفرانس مدیریت پروژه
موضوع:	مدیریت پروژه
دسته:	مقاله کنفرانس
سال انتشار:	1384
تعداد صفحات:	14
قیمت (تومان):	0
بر اساس شرایط و ضوابط ارسال مقاله در سایت مدیر، این مطلب توسط یکی از نویسندگان ارسال گردیده است. در صورت مشاهده هرگونه تخلف، با تکمیل فرم گزارش تخلف حقوق مؤلفین مراتب را جهت پیگیری اطلاع دهید.

دریافت متن کامل
594 KB